Kabanata 7
Hindi ko alam kung ano ang sakit ng boss ko. Seriously, galit siya pero ginugulo niya ang isip ko. Bakit matapos niya akong durog–durugin, gaganunin niya ako?
Sinabunutan ko ang sarili ko habang nahihibang sa mga iniisip. Ano ba ang plano niya? This isn’t right!
“Sinabi ko na kay mama,” rinig kong sinabi ni Serenity kay Scarlet.
Nasa sala sila kasama ko. Dapat ay sa kwarto ako pero masisiraan ako ng bait sa loob ng kwarto ko kaya lumabas ako. Akala ko
madi–distract ang isipan ko kung dito ako sa labas pero bumabalik pa rin sa akin ang isipan tungkol kay Alaric.
Lumiban ulit ako. At alam ko sa sarili ko na sa susunod na lunes na ako babalik. Pero nagu–guilty din ako dahil maliit ang
maitutulong ko sa gastusin sa bahay.
Bumuntung hininga ako at saka sinabunutan ang sarili.
Hindi ko namalayan ang pag–upo ni mama sa tabi nina Serenity kaya nakita niyang nababaliw ako.
“Sabi ko naman mama eh. Noong lunes pa yan ganyan,” sumbong ni Serenity.
Umupo ako ng tuwid. I glared at Serenity pero hindi niya ako pinansin. Instead, she raised a brow at me.
“Anong problema, Sera?” mahinanon na tanong ni mama. Kita ko ang pag–aalala sa mata niya.
“Wala naman po mama… May naiisip lang na nakakahiya…”
“Hindi mama. Sa trabaho yan for sure. Nabanggit niyang ayaw na niyang makita ang boss niya,” sumbong ulit ni Serenity.
Medyo napasinghap ako at nakita nila yon. That alone confirms that it’s about my boss.
“Pinapahirapan ka ba ng boss mo?” worried na tanong ni mama. Lumapit siya sa tabi ko at saka hinawakan ang kamay ko. 1
“I’m okay, mama. You don’t have to worry about me… Kaya ko ‘to.” I made my voice sound casual. Like it’s not a big deal.
“I don’t think so, mama. She’s not okay. Umuuwi yan na tulala habang naglalakad papasok sa kwarto. Ni hindi niya ako mapansin dahil sa sobrang lalim ng iniisip,” sabat ni Serenity. I glared at her again.
Bakit ba ‘to maraming nalalaman? Alam ko na wala ako sa sarili kapag umuuwi. Paano ba naman kasi? Sinong walang hiya ang manghahalik matapos mamahiya?
“Ate, if you are having a hard time with your work, okay lang na mag–resign ka,” ani Scarlet. She smiled at me. “May scholar na kami ni Serenity kaya hindi na problema ang tuition f*e.”
Bumaling ako kay mama. I didn’t know they have scholarships. Ang tuition f*e nilang dalawa ang isa pang pinoproblema namin ni mama palagi.
Mama nodded at me. “Nakapasa silang dalawa. Kaya kung gusto mong mag resign sa trabaho dahil nahihirapan ka, okay na sa
Kabanata 7
akin.”
+30 Bonus
It was reassuring that I don’t need to be scared if I got fired. Pumayag si mama at ang dalawang kapatid ko na mag–resign ako.
Nabuhayan ako ng loob. The only reason why I can’t afford to resign or to skip work is because of financial issues. Now that my
two sisters have their scholarship, malaking tulong iyon sa amin.
Kaya nawala ang guilt ko dahil sa pagliban ko ng trabaho. The hell I care now with that Alaric? CEO na pangit ang ugali! If he’s
going to fire me then be it! Wala na akong takot na masibak!
At ano bang ginagawa niya sa opisina namin? Di hamak na mas maganda ang opisina niya sa kumpanya niya. Just because he is
friend with the CEO of our company pwede na siya sa opisina namin? Yes, I know now that he’s also friends with the CEO of our
company. Kaya pala grabi siya mamahiya at mang threats sa akin!
Masaya ako sa dumaang araw na tahimik ang buhay ko. Kakagising ko lang at wala akong pino–problema. It was Friday at wala
akong balak mag opisina. Kaltasin nila sa sahod ko. Walang problema yon.
Binalingan ko ang orasan sa tabi ng kama ko at nakitang alas dyes na. Wala nang tao sa bahay ng ganitong oras. Si mama ay
pumapasok sa trabaho, ang dalawang kapatid ko ay pumapasok sa school. I’m sure si papa lang kung hindi siya umalis para
maghanap ng trabaho.
Babalik na sana ako sa pagtulog ng biglang tunog mag cellphone ko. Tumaas ang kilay ko ng makitang new number ito.
“Hello?” sagot ko.
For a few second ay wala akong narinig na nagsasalita. Mas lalo lang tumaas ang kilay ko. Disturbo to ah!
“Hello?” malakas kong sinabi.
Narinig kong may tumikhim sa linya. And immediately I knew who was in the other line.
Alaric!
“Where are you?” tanong niya sa mababang boses.
Umirap ako. Maganda pala ang boses nito sa tawag. Bakit sa personal ay parang tanga?
“I don’t want to go to the office,” casual kong sagot.
Hindi ulit siya nagsalita.
“Narinig mo ako?” tanong ko ulit. “Hindi ako papasok ngayon,” ulit ko sa sinabi ko. Para malaman niya kung hindi niya ako
narinig.
I heard him chuckle. “I heard you the first time, Seraphina.”
“Good to know!” Ngumisi ako.
Akala niya ba matatakot ako ngayon? No way! Hindi na cobra ang pananakot niyang isisibak ako!
2/3
+30 Bonus
“I’m your boss…” he said like it’s a big deal. The way he said it, parang hindi siya makapaniwala na sinagot sagot ko siya ng
ganon.
“So what haa?”
