Kabanata 18
Nakatulog si Alaric dahil sa sobrang kalasingan. I pushed him away from me because I’m starting to feel breathless. Di hamak na mas mabigat siya kaisa sa akin.
Kabado akong umupo matapos ko siyang mapahiga sa gilid ko. Narinig ko siyang umungol pero nanatili siyang nakapikit.
Nanghihina akong tumayo at naglakad pabalik balik. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. I know he’s drunk and he might not
know what he was doing but it’s still scary to think that something might happen to us if he didn’t get unconscious
Ano ba kasi ang ikinagagalit niya? Dahil ba pumasyal ako o dahil kasama ko si Magnus? Is he jealous?
Sarkastiko akong tumawa sa sarili. Common Seraphina! Pinapahirapan ka nga niya, diba? Bakit siya magseselos?
Pero bakit alam niyang may lalaki akong kasama? Did he saw us?
Dahil sa tulog na tulog na si Alaric,hindi ko alam kung saan ako matutulog. Carrying him is not an option. Ayoko naman sa kwarto
niya kasi baka may mawala doon at masisi pa ako,
Ilang minuto akong nakatunganga lang sa natutulog na Alaric at unti–unting nawawala ang kaba na naidulot niya sa akin kanina.
At least now that he is asleep, hindi siya mukhang nakakatakot.
I wanted to sleep too! Napagod ako sa kakapasyal sa resort nina Magnus. Mapangiwi ako ng balingan ko ang couch sa unahan ng kama ko. It doesn’t look comfy, especially that I’m tired from the thing I did.
Nang mapagod ako sa kakaisip kung saan matutulog, humiga ako sa kama, Malaki naman iyon at kasya kaming dalawa. I just put
pillows between us to have a barrier.
Kinabukasan,nagising ako ng maramdaman kong may tumatamang hininga sa leeg ko. At naramdaman ko din na may
nakapalupot na kamay sa tiyan ko!
Agad nagising ang diwa ko. Hindi agad ako nakakilos dahil mahigpit ang yakap sa akin ni Alaric!
Why are we hugging? What happened to pillows that I put as a barrier?
Pinakiramdaman ko siya. Tulog na tulog pa kaya unti–unti kong inalis ang kamay niya sa tiyan ko. It took me a few moments
before I finally removed his hand.
Agad akong nag–ayos at bumama ng matapos. Nagsimula akong kabahan ng makita kong ano mang oras ay magigising siya!
Hindi ko naiwasan at napabalik–balik ako ng lakad. Nang marinig kong bumukas ang pintuan sa kwarto ko ay dumuble ang kaba
- ko.
Hindi siya bumaba agad. That gave me relief for a few minutes. Pero hindi rin nagtagal ay bumaba siya. Nakaligo na at naka–ayos
Una kong napansin na madilim ang titig niya. His jaw constricted at masyado siyang malamig.
1/3
+30 Bonus
I shifted. Nakaupo ako sa couch at nagsisimulang kabahan.
“Order us our food,” malamig niyang utos.
Agad akong umorder. Gusto kong tanungin kung ano ang sa kanya pero hindi ko magawa. Napalunok ako ng tanungin ako sa kabilang linya.
“Can you suggest something to me?” nahihiya kong tanong sa kausap ko.
Kinuha ko kay Alaric ang best food nila dito sa hotel. And I got myself their breakfast combo offer.
Nakaupo si Alaric at nagbabasa sa hawak niyang tabloid.
“Tell me the progress of your project,” iritado niyang sabi habang nakatuun ang mata sa hawak niya.
Kumalabog ang puso ko. “Uhm… Progress?” kabado kong tanong.
He clicked his tongue.“Aren’t you supposed to do that damn project?” Kumunot ang noo niya. “Now tell me the progress!”
Agad na burnaba ang mata ko sa kamay kong nasa kandungan ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin.
“I haven’t…” Lumunok ako para mawala ang bumabara sa lalamunan ko. “started it.”
I heard him groan in annoyance. “You went here to do the project, Seraphina! Hindi para mag–vacation! Now you are telling me you didn’t start it? Inuna mo pa ang lumandi kaisa gawin ang dapat mong gawin?”
“Si Magnus….” Hindi niya ako pinatapos sa sasabihin ko dapat
“I don’t want to waste my time hearing how you flirt! I want you to tell me the progress!” sigaw niya. Padarang niyang ibinaba ang hawak niyang tabloid.
Nanlilisik ang mata niyang tumitig sa akin. Umiigting ang panga niya dahil sa galit.
“Ngayon ko uumpisahan,” nangingilid na luha kong sinabi.
“Fuck!” mura niya.
Para akong binuhusan ng tubig pagkarinig ko sa mura niya.
Dismayado siyang umakyat sa kwarto niya. Ako naman ay naluluhang kinuha ang cellphone at ang dalang laptop para makipag coordinate sa mga kasamahan ko sa Pilipinas.
True enough, ang dami kong gagawin. Sunod sunod ang tawag na natanggap ko galing kina Sara, sa marketing team, sa finance department at iba pang department.
“Sige,babasahin ko ngayon at ipapadala ko kung ayos na iyon,” kausap ko kay Sara. May ipinasa siya sa akin at kailangan daw e-
aproba na para magawa na niya.
Hindi pa ako tapos sa pakikipag–usap kay Sara ng tumatawag ulit ang finance department.
ssa pakikipag–usap kay Sarang tumatawa
2/3
+30 Bonus
“Uhhh Sara…” tawag ko sa kanya para ibaba muna ang tawag.
you see it today.
“Make sure Wala sa hulog si sir Rodel at kung sino sino ang napapagalitan niya dito.“”
“Oo ngayon ko yon babasahin.” I trailed off. “Uhm,ibaba ko muna ah. Tumatawag ang finance department,” paalam ko.
I heard her sigh. “sige.”
Kinausap ko ang finance department at gaya kay Sara ay minamadali din nila akong e–submit ang mga kailangan na mga papeles para magawa nila ang trabaho nila.
It feels like I failed as an employee when I received calls demanding me to submit papers that they needed.
Dumoble pa ang pressure ng bumaba ulit si Alaric at doon din nagtrabaho sa harap ko.
Hindi ko alam saan ang uunahin ko. Nakita ko din ang email ng marketing na naka–tag as urgent. Nagpapanic ako habang
sinusubukang unahin ang kay Sara. Nanginginig ang kamay ko sa pagta–type.
“Seraphina,” tawag ni Alaric na inikagulat ko. I inhale sharply.
“Get me a water,” utos niya. His voice was cold as ice.
Agad akong tumayo para kumuha ng tubig. My mind is all over the place at hindi ako makafocus.
apit na ako, nakita kong tumunog ang cellphone ko. Bumaling ako doon kaya hindi ko namalayang may maaapakan
gla akong natapilok. Naitokod ko ang dalawang kamay ko para hindi tumama ang ulo ko sa sahig. Kaya lang ay gang hawak kong baso at doon ko din naitukod ang isa kong kamay.
Agad kong nakita ang pagragasa ng dugo sa kamay ko kasabay ng sakit na dumaloy sa kamay ko.
“What the fuck, Seraphina!” ani Alaric na galit na boses.
Agad nagsiunahan ang luha ko sa pagtulo. “I’m sorry,” paumanhin ko. Hindi ko napigilan at kumawala ang mga hikbi sa labi ko.
