Kabanata 20
Hindi ko alam ilang oras akong walang malay. Nagising nalang ako na may proper bandage na ang kamay ko. I was laying properly too which I remember I wasn’t before I lost consciousness.
Hindi na masakit ang kamay ko at medyo magaan na ang pakiramdam ko. Pero sino kaya ang gumamot sa sugat ko? Did Alaric do it despite being mad at me?
Nasa pag–iisip pa ako ng biglang bumukas ang pintuan. I saw Alaric holding a tray of food. Walang bakas na emosyon ang mukha. niya. And I know he’s still mad.
Come to think of it, kasalanan ko naman talaga kung bakit siya nagalit. I was with him in this trip tapos ay bigla bigla akong
nawawala na hindi niya alam. Kung ganon ang gawin niya sa akin at bigla siyang nawala, magagalit din ako. Lalo pa’t wala akong masyadong dalang pera.
Nilapag niya ang tray sa side table ng kama. Iniwas ko ang tingin ko ng nasa tabi ko na siya. Unti–unti akong nanlulumo dahil sa
mga tumatakbo sa isip ko.
Iniisip niya ba na nagpapanggap pa rin ako? Na kunwari nawalan ako ng malay para maiwasan ang trabaho?
“Here’s your breakfast,” sinabi niya, halatang iritado parin.
Binalingan ko ang orasan na nakalapag lang din sa side table at nakitang umaga na pala. Ang tagal ko palang walang malay.
Tumango ako at hindi na siya binalingan. I was waiting for him to get out of the room para magsimulang kumain pero hindi siya
umalis.
Nanghihina akong bumaling sa kanya ng marinig kong huminga siya ng malalim. Na para bang isa akong malaking problema. Agad din akong nag–iwas ng tingin ng makita kong nakakunot ang noo niya.
Akala ko aalis siya kalaunan pero hindi. Umupo siya sa gilid ng kama at kinuha niya ang pagkain sa tray.
“Ako na,” mahina at kinakabahan kong sinabi.
He let out a sarcastic laugh. “Yeah? With that hand?”
Natuptup ko nalang ang labi ko. Wala na akong nagawa ng sinubuan niya ako. As much as I don’t want to open my mouth, hindi
ko magawa. Tumatalim ang tingin niya sa akin kapag nag–aalinlangan akong ibuka ang bibig.
Pinipigilan ko naman na huwag maging emosyonal pero hindi ko nagawa. Nangilid ang luha sa mata ko habang nginunguya ang
pagkain na sinusubo niya sa akin. And he probably saw my tears. Kasi biglang tumaas ang kilay niya.
“What strategy is this, huh?” sarcastic niyang sinabi. Tumawa siya ng may panunuya. “Crying so that I can pity you?”
Mas lalo pang nanubig ang mata ko at kalaunan, bumuhos din yon.
I look at him sadly. “I’m sorry…”
+30 Bonus
Tumawa siya. “Sorry for what?” Ibinaba niya ang hawak niyang plato at saka iritadong bumaling sa akin.
“Kasi umalis ako kahit na hindi dapat. Hindi rin ako nagpaaalam. I’m sorry…” umiiyak kong sinabi.
He scoffed. “I don’t fucking care…”
Agad akong umling kaya hindi niya natapos ang sasabihin.
“Alaric, please. I’m really sorry.” May kumawalang hikbi sa labi ko.
He sighed in annoyance. For a few moments, hindi siya kumibo. Mas lalo lang din akong naiiyak dahil sa pananahimik niya. He must be very mad huh? Ayaw niya akong patawarin.
“Say it,” utos niya. “Why are you sorry? Hmmm?”
Pinalis ko ang luha sa mata ko, “I’m sorry because I left without telling you.‘
uva niya.
Nilapit niya ang mukha niya sa akin. I can now smell his fresh mint breath. “Not enough,” panunuya
My lips trembled. “Please…I’m sorry because I left without informing you. I left with another man which I realized I shouldn’t have.” Tumigil ako para pakawalan ang hikbi ko. “Mali yon kasi ikaw naman ang kasama ko.” Pinalis ko ulit ang kumawalang luha sa mata ko. Kita kong tumaas ang gilid ng labi niya. “Kung may nangyaring masama sa akin, ikaw ang masisisi kasi ikaw ang kasama kong pumunta dito.”
He chuckled darkly. “And you realize it just now huh?”
I look at him pleadingly. “Please hindi ko na uulitin.”
He smirked. He then swiftly landed a kiss on my lips.
“But what if you did?” hamon niya matapos niya akong halikan. Nakatutuk pa rin ang mata sa labi ko.
I unconsciously licked my lips as I shook my head. “Hindi na ako uulit. I swear!”
“U–huh! And what if I saw you with that man again?” panunuya niya.
Umiling ako. “He’s just a friend. Hindi na ako sasama sa kanya.”
He chuckled humorlessly. “As you should because you will not like what I do if I saw you again with another man, Seraphina!”
bulong niya.
My heart skipped a beat because of what he said. Does that mean he likes me? Is he jealous of Magnus? I wanted to ask him but I
can let myself ask. 1
Napatingin ako sa kanya ng hawakan niya ang kamay kong may sugat.
“How’s your hand? Does it hurt?”
Umiling ako. “Hindi na. Medyo okay na din ang pakiramdam ko.”
2/3
+30 Bonus
Tumawa siya. I smiled because he’s no longer mad. I saw his hand move to my ear. Inipit niya doon ang kunting hibla ng buhok
kong kanila ay nasa gilid ng mukha ko.
I then saw him smile evilly. Hinawakan niya ang batok ko matapos ay siniil niya ako ng halik. It was not like his first kiss. This
one is hungrier and kind of a punishing kiss. A moan escaped my lips when he bit my lower lip.
He’s been kissing me for many times now and I feel like this now is normal. Out of control, tumaas ang kamay ko sa batok niya at
ipinalupot doon ang kamay ko. He groaned when he felt me kissing him back.
Agad siyang lumayo sa akin. I blinked out of confusion. Lonod na ako sa halikan namin pero bigla siyang tumigil.
He chuckled darkly. “Damn girl! You really know how to get me, huh?” he whispered sensually.
Pero hindi pa ako nakakapagsalita ng siilin niya ulit ako ng halik. And I gladly welcome him. I moaned again when he explored my
mouth with his sinful tongue. (1)
Napahiga na ako ng mas lalo pang lumalalim ang halikan namin.
