Kabanata 16
-30 Bonus
“You’re done with breakfast?” nahihiyang tanong ng babae.
“Yeah,” maikling sagot ni Magnus. I noticed that he didn’t spare her a glance.
“Okay…” mahinang sinabi ng babae. Pansin kong may gusto pa siyang sasabihin pero dahil hindi siya binalingan ni Magnus ay
umalis nalang siya. Pero pansin kong bago siya umalis ay ngumiti siya sa akin.
Tinaasan ko ng kilay si Magnus. “Who’s she?”
“Family friend.” He shifted his weight before he continued talking. “I’m going to our vineyard, do you want to see it? Para
makapasyal ka na din?”
Aangal sana ako pero ng marinig kong pasyal ay bigla akong na excite. I’ve been here for two days at sa hotel room lang ako.
Gustong gusto kong pumasyal pero natatakot din ako. Wala din atang plano na mamasyal si Alaric.
Ngumuso ako kunwaring nag–iisip. It’s funny how I am hurt because of what he did yet I also don’t want to see him hurting. He
may have hurt my feelings but I can’t also deny all the things he had done for me. I was spoiled whenever I’m with him before and
I also miss him. Not as my lover because he sucks at it but as my best friend. Kasi una ko siyang naging best friend bago naging
kami.
“Fine! Mapilit ka eh!” sagot ko.
He let out a chuckle.
Sinundan ko siya sa labas ng hotel. Paglabas ay may nakapara ng kotse sa tapat at binigay lang sa kanya ang susi. Hindi ko na hinintay na buksan niya ang passenger seat, ako na ang nagbukas non at sumakay.
Umalis din kami kalaunan. Hindi ko alam ilang minuto akong nakatingin sa dinadaanan namin. I was so mesmerized at the place
na hindi ko maiwasang mamangha.
“Malayo pa ang winery niyo?” biglang tanong ko. Medyo mga lupain na ang dinadaanan namin kaya nawala ang attention ko sa
labas..
Tahimik siya at bumabaling sa akin maya’t maya.
“An hour and a half.”
Tumango ako. Binuksan ko ang bintana malapit sa akin dahil gusto kong makalanghap ng hangin. Kaya lang ay may pinindot siya
sa unahan niya at nagsimulang tumaas ang bubung ng kotse hanggang sa nawala ito.
Hindi mainit at sakto lang ang araw. Ngumiti ako ng malanghap ko ang hangin.
didn’t
“I you are into the wine industry now. Akala ko sa logistics lang kayo,” sabi ko.
He sighed. “My parents plan. We were almost bankrupt so we decided to venture into the wine industry. We also venture into
1/3
+30 Bonus
Kabanata
mining and finance.”
Bahagyang nanlaki ang mata ko. I never expect na mababankrupt sila. Nang mawala kami sa business ay nanguna ang logistic
nila. How come they almost went bankrupt?
Gusto ko mang magtanong ay pinigilan ko ang sarili.
Kalaunan ay dumating din kami sa isang resort sa gitna ng malawak na lupain. Namamangha ako sa disenyo ng bahay. The
pathway toward the resort was surrounded by vines and flowers. May gate ito na mistulang gate sa palasyo. Pagpasok sa loob, makikita mo agad ang Italian three story house. May mga vines sa gusali non.
“You said we’re going to your vineyard? Bakit nasa resort tayo?” tanong ko.
I’m not complaining. I was just confused why on earth we were here.
Magnus laughed. “This is our resort. The vineyard is at the back.”
Tumango ako. Namamangha akong sumama kay Magnus. Yumuyuko ang bawat tauhan nila sa resort kapag dinadaanan ni
Magnus.
“Do you want to eat first?” alok niya ng nasa loob kami ng three story na bahay.
Agad akong umiling. “I want to see the vineyard.”
He smiled. “Okay let’s go.”
Malawak ang vineyard nila. It was arranged in a fashionable way. Hindi ko maiwasan na pumitas ng grapes para matikman.
May kinausap si Magnus na matandang lalaki. I was left alone with the grapes which is not a bad idea. Kumakain ako habang hinihintay siya.
Mabuti at hindi din sila nagtagal. Nakangiti siyang lumapit sa akin ng iwan niya ang matanda.
“Do you want to ride a horse? May kabayo dito,” alok niya.
Nginuya ko ang kinakain kong grapes bago bumaling sa kanya.
“Paano kung mahulog ako?”
He chuckled. “Hahawakan ko ang kabayo. And I will not let you fall.”
Kaya ganun nga ang nangyari. Sumakay ako ng kabayo habang hawak–hawak niya ang tali. Matapos sa kabayo ay bumalik kami sa resort nila. May iilang bisita pero hindi naman marami. Napag–alaman ko na famous ang resort nila dahil sa offer nilang wine. Though kaunti lang ang ina–accomodate nila kasi limited lang ang mga kwarto.
I tried making my own pizza ang I was so happy when it went perfectly. The staff were so friendly na hindi ako nakaramdam ng ilang. Kaya hindi ko narin namalayan ang oras.
Tumatawa ako ng may lumapit sa akin na matanda.
+30 Bonus
“Sei cosi carina,” nakangiti niyang sinabi. It was one of the customers here. Isa din siya sa gumawa ng pizza.
Agad akong bumaling sa mga tauhan.
“She says you are beautiful,” pag translate ng staff sa sinabi ng matanda.
Nginitian ko ang matanda.
It was fun. Hindi ako nagsisi na sumama ako dito. Nang makita ko ang sunset ay naisipan kong kunan ng picture ang landscape.
Kaya lang. pagkakuha ko ng cellphone ko ay tumambad sa akin ang maraming missed call galing kay Alaric.
My heart skipped a beat. I completely forgot about Alaric. Dang it!
[Where the f*ck are you?] huling mensahe niya sa akin.
Bigla akong nanlamig.
