Kabanata 29
Kaunting aberya lang naman ang kailangang ayusin sa venue at pwedeng itawag lang iyon pero nagpasya akong puntahan.
Pagdating ko sa Imperial Hotel ay agad akong inasikaso ng manager. It only took us fifteen minutes at na–resolba na ang
problema. Medyo dinaldal ko pa ang manager para medyo magtagal ako pero dahil may trabaho din siyang ginagawa ay iniwan
din niya ako kalaunan.
Nilibot ko ang venue para suriin. May nagde–decorate noon dahil may event dito bukas. Maraming tao ang gumagalaw at sumasabay ako sa kanila.
“Excuse me, anong event dito bukas?” tanong ko sa nakasalubong kong may hawak na bulaklak
She was startled a bit. “May ikakasal dito bukas, Ma’am.”
Agad niya akong iniwan ng masagot niya ako. Nagpatuloy akong libutin ang venue just to kill time. Kaya nang nalibot ko ay
nagpasya akong umalis. May mga tumitingin din kasi sa akin. Marahil ay nagtataka kung ano ang sadya ko.
Palabas na ako ng hotel ng bigla akong natigilan sa paglalakad. Just in the lobby is Magnus with another man. Nag–uusap sila at nakatayo malapit sa pintuan palabas.
And I don’t know what made him look in my direction. Basta nanlaki ang mata ko ng magtagpo ang mata namin. He stopped talking at itinoon ang mata sa akin. I saw how he clenched his jaw. Nangunot ang noo niya.
Gusto kong tumakbo. Kasi iniiwasan ko siya sa Italy. I realized when I saw him for the third time in the hotel we stayed in, napagtanto kong doon din siya tumutoloy. Narinig ko din na tinatanong niya kung anong hotel number ako. He asked for my name pero hindi ibinigay. At hindi rin naman ang pangalan ko ang naka check–in kaya wala rin siyang makukuha.
I didn’t expect him to see here kaya hindi ko alam ang gagawin ko.
“Seraphina…” tawag niya.
Napabaling din tuloy ang kausap niya sa akin. I observe the one Magnus was talking raised a brow at me na para bang kinikilala niya ako. I saw in his eyes how he recognized me. Baka nasabi ni Magnus ang tungkol sa akin sa kanya kaya kilala niya ako. 1
I swallowed hard. “Magnus… Nakauwi kana pala…” Tumawa ako ng mahina para maibsan ang nerbyos na nararamdaman.
But then, when I realized why am I nervous, it was because Alaric didn’t want me to see Magnus again. Ayaw niya pero siya itong may babae! Bakit ako matatakot ngayon? That would be unfair. Sino ba siya? He is not my boyfriend to tell me not to meet Magnus again.
I smiled at Magnus. Lumapit ako sa banda nila.
“Kailan ka umuwi?” si Magnus. “I look for you in the hotel pero hindi kita nahanap.” I heard worries in his tone.
I bit my lower lip to think of an alibi. “Kahapon pa ako dumating. And about the hotel… Lumipat kami. Gusto ko nga sana kitang pasalamatan pero hindi na nangyari.” I smiled at him. “Thank you for bringing me to your resort. I enjoyed it.”
1/3:
tobringen zu
+30 Bonus
Napabaling ako sa kasama niyang ng tumikhim ito. Madilim ang titig niya sa akin, nang–aakusa. He was also good looking just like Magnus. He just look harsh and mysterious. Iniwas ko lang ang tingin ko sa kanya. Hindi ko naman siya kilala.
“It’s okay.” Magnus smirked. “Why are you here?” Sinuyod niya ng mata ang buong paligid as if looking for a possible reason
why I am here.
“May inasikaso lang pero tapos ko na kaya aalis na sana ako pero nakita kita.”
Tumango siya. Kalaunan ay tinignan niya ako sa mata just like how he did it before. Palagi niya akong tinititigan sa mata kapag
kausap niya ako. (1)
He wetted his lips. “Would you want to join me? I haven’t had my lunch,” mababang boses na sinabi niya.
Bumaling ako sa kasama niyang lalaki.
Magnus chuckled. “Don’t worry about him. Aalis na siya…”
“Aalis huh?” nakangisi sinabi ng kasama niya. The guy smirked at me bago tinapik ng malakas si Magnus sa likod. “I’ll go ahead
then.”
“So?” tanong ni Magnus ng makalayo sa amin ang kasama niya.
Bumaling ako sa mata niya. He was waiting for my response. I want to say no. Kasi baka magalit si Alaric. Kaso naisip ko na wala siyang karapatang magalit kasi may babae naman pala siya. Kagaya ko na walang karapatang magalit kahit may nagte–text sa kanyang Analise kasi wala naman kami.
“Okay…”
Pumasok ulit kami at pumunta sa restaurant ng hotel. Agad kaming iginaya ng waitress sa dalawahang table.
“What’s yours?” tanong ni Magnus. Nakabukas ang menu at binabasa niya. Hindi ko na binuksan ang sa akin kasi nakakain
naman talaga ako.
Ngumiti ako. “Kumain kasi ako kanina. Mag snack lang ako.”
He licked his lips. Ibinaba niya din ang menu. He order me drink and dessert for me habang siya ay meal. Kumakain siya ng lunch
at sinasabayan ko siyang kumain.
“How have you been?” biglang tanong niya matapos ng ilang minutong kumakain kami.
Natigilan ako sa pagkain at napatingin sa kanya. Nakatoon sa akin ang mata niya. Naghihintay ng sasabihin ko.
“I’m fine…” tanginging nasabi ko. Hindi ko kasi inaasahan na itatanong niya ito sa akin.
“I missed you…” mababang boses niyang sinabi.
I gasped and shifted my weight. Hindi ko inasahan na kamustahin niya ako pero mas lalong hindi ko inasahan ang sasabihin niya ito sa akin.
+30 Bonus
Hindi ko nagawang magsalita. I don’t know what to say with that statement. Did he really miss me? I mean he was the one who
broke up with me.
I heard him sigh. “You don’t have to say something, Seraphina. I just want you to know I missed you, I don’t expect you to say anything.”
Tumango ako. Hindi mapakali dahil sa sinabi niya. I felt my phone vibrate. Ayaw kong tignan yon lalo pa’t kumakain kami pero
dahil sa kawalan ng sasabihin, kinuha ko yon just to distract myself.
Na sana pala ay hindi ko ginawa.
Alaric:
Where are you?
That was sent thirty minutes ago and I just got to read it.
Alaric:
Come back here now or you will not like what I am going to do to you.
This is his latest text
I felt scared. But then, I am also annoyed with him for playing with my feelings! Kaya imbes na matakot, pinatay ko ang cellphone
- ko.
ப
