Kabanata 30
I was thankful for Magnus for making the mood light up. Matapos niya kasing mag–confess na he missed me, iniba niya na ang
usapan. Which I’m thankful for kasi hindi ako ready na pag–usapan ang past. The only reason why I am still going with him is
because he is kind and he was my best friend before we entered into a relationship. So, I also miss being his best friend where he
treated me like a princess.
Though to be honest, I want to ask what I did to make him unlove me. And to know why Tito suddenly turned his back on my
father when they were friends. Hindi na kasi na–contact si Tito noong kailangan ni Papa ng tulong. Pati si Magnus ay hindi na rin
nagparamdan sa akin. We moved on without knowing the reason why they suddenly left. But then, everything is okay now. We survive without their help so it’s not important anymore knowing their reason to leave.
Matapos niyang kumain ay niyaya niya akong sumama sa kanya. May dadaluhan siyang party and if I want, he will bring me to
him. I refused kasi kailangan ko pang bumalik sa kumpanya para kunin ang ibang naiwang gamit. I already kill so much time at
alam kong darating ako sa office ng uwian na.
“I’ll go ahead….” paalam ni Magnus.
I smiled at him and waved. He nodded as he went inside his car. Hindi rin nagtagal ay nawala siya sa paningin ko ng lumiko ang
kotse niya.
1 sighed and walked to the side. Mabuti at may nakita agad akong taxi na walang tao. It took me thirty minutes to arrive at the
company kasi medyo na traffic pa. Kaya may iilan sa mga ka–workmate ko na nakikita kong lumalabas sa kumpanya ng dumating
ako.
Nagmamadali akong pumasok. Pagdating ko sa palapag namin ay kita kong papalabas na din si Sara at Lina. Palakad na sila sa kakabukas lang na elevator. Kita kong nanlaki ang mata nila ng makita nila ako.
“Oh god, Seraphina…” gulat na bulalas ni Lina.
Natigilan ako sa paglalakad. Biglang kinabahan sa mga gulat at takot nilang mukha.
“Bakit?” kabado kong tanong. My heart started to beat fast.
“Nagalit si Sir Alaric ng hindi ka na bumalik. Ang tagal mo naman kast…” kabadong sabi ni Sara. Bumaling pa siya sa banda ng
opisina ni Alaric. “He was waiting for you inside…”
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. Dapat pala ay hindi na ako bumalik. Umatras ako para bumalik ulit sa
elevator.
Umiling si Lina. “Seraphina, I suggest you go to sir… baka mas lalo lang siyang magalit. You didn’t see him earlier. Walang
makagalaw sa amin dahil sa galit niya.”
“Sige na, Seraphina. Ayaw kong makita pa siyang galit. I was so terrified…” dagdag ni Sara.
Ayaw kong tumuloy pero wala akong nagawa. I force myself to step out of elevator at sila ang sumakay non. They looked guilty for
1/3
+30 Bonus
forcing me to face Alaric pero tako din sila kay Alaric kaya wala silang magawa.
Nang sumara ang elevator, nag hinay hinay akong lumapit sa table ko. 1 Immediately get my things. Natatakot akong pumasok. Shit! Baka ano pa ang gawin niya sa akin. Kaya lang ay bigla akong may narinig ng yapak. Agad akong bumaling doon sa pag-
aakala na binalikan ako nina Sara pero nanlaki ang mata ko ng makitang si Alaric yon.
Napatuwid ako ng tayo. Dumuble pa lalo ang tibok ng puso ko.
“I went to the Imperial hotel. May inasikaso ako doon. May aberya sa venue kaya ayon…” sunod sunod kong paliwanag.
Nanlalamig ang katawan ko dahil sa galit na nakikita ko sa mga mata niya.
“In my office.” Iminuwestra niya ang daanan sa opisina niya.
期
My breath hitched. Nangapa ako ng pwedeng idahilan. Ayaw kong pumasok sa opisina niya. Sa itsura niya ngayon, mas gusto ko
nalang na mawalan ng trabaho.
“My mom called me. Kailangan niya ako sa bahay kaya…” Hindi niya ako pinatapos na magsalita.
“Your damn phone is turned off! Don’t make me even more mad, Seraphina!” He clenched his jaw and his eyes became even more
bloodshot. “Go inside my office…” ulit niya. And I feel like if I disobey him more, makakatikim ako sa kanya.
I stiffened. Nanghihina ang tuhod kong inihakbang papunta sa opisina niya. Mas lalo pa ng maramdaman ko siyang naglakad din
sa likod ko. I feel like I was walking to my ending.
Halos hindi ko pa mabuksan ang pintuan ng opisina niya dahil sa panghihina ko. I felt his hand on my side, helping me open his
door. Gusto kong huminto pero dahil nasa likod ko lang siya, hindi ko nagawa. He immediately closed and locked the door the moment we were inside. Pagkarinig ko ng tunog ng lock, agad akong lumayo sa kanya at madaling pumunta sa couch para
makalayo.
Pero kinabahan din ako ng maglakad siya papalapit sa kung saan ako nakatayo. Gusto kong tumakbo pero nanigas ako sa
kinatatayuan ko.
“Who’s with you in that damn hotel? Hmmm?” tanong niya. He was opening the button of his shirt.
Nanghina ako ng tuluyan. Naupo ako sa couch dahil bumigat na ang katawan ko. My system started to tremble. Bakit parang alam
niya kung sino ang kasama ko?
“Uhhh…wala… I told you may inasikaso ako doon…” mahina at kabado kong sinabi.
“Uh–huh! At kasama doon ang kumain kasama ang lalaki mo, Seraphina?” iritado niyang tanong.
Hindi ako nakapagsalita. Kasi alam niya. Paano?
Nanigas ako sa kinauupuan ko ng maramdaman ko ang magkabilang kamay niya sa gilid ko, cornering me to his couch. Hindi ko
siya matignan pero ramdam ko ang hininga niya sa mukha ko.
He didn’t mind though that I’m not looking at him. Naramdaman ko nalang na napasandal ako sa sofa ng atakihin niya ako ng marahas na halik. Itinulak ko siya pero hindi siya malayo sa akin. He bit my lower lip so harshly that I felt it bleed. Wala akong
+30 Bonus
nagawa ng pinasok niya ang dila niya sa bibig ko exploring every corner of my mouth. And gentleness is not in his vocabulary
now.
I tried to push him with all my might. Pero bigo ako. He didn’t even want me to breathe. Kinakapos na ako ng hininga pero hindi pa rin siya tumitigil. I felt lightheaded. My lungs beg me to have oxygen on it pero hindi ko magawa. Tumulo ang luha ko at doon lang niya ako tinigilang humalik.
I immediately breath kasabay ng paghikbi ko.
He chuckled humorlessly. “Stop crying… You already know. I warned you to stop seeing that man!”
Lit? Wala ka
I glared at him despite crying. “Fuck you! Bakit? Wala ka naman dapat na karapatan! Hindi naman tayo ahh!” umiiyak kong sigaw
sa kanya.
He laughed so loud it made me tremble. Pinunasan niya ang dugong dumaloy sa labi ko.
“Bakit hindi na lang si Analise ang gawan mo ng mga ginagawa mo sa akin? Is this part of your plan…. playing with my feelings?” nanghihina kong sinabi.
“So it’s Analise huh? Is it because of her that you become disobedient?”
