Kabanata 6
+30 Bonus
Mas lalo pa akong kinabahan sa sinabi ni Sara. Kaya mas determinado akong huwag makita ang boss ko.
Dahil nagpapanggap akong nanghihina, nang niyaya ako ni Sara para mag–lunch sa labas, hindi ako sumama. I told her na sa
pantry na ako kakain para hindi na mapalayo. Sempre panindigan ang panghihina para kung may dadalhin ako sa boss ko
nagyong hapon, ipapagawa ko kay Sara.
Malungkot tuloy akong kumain dahil halos lahat ng colleague ko ay sa labas kumain. May bagong bukas na restaurant sa tapat ng
kumpanya kaya naisipan nilang pumunta sa opening nito.
Sumisimsim ako ng kape habang ngalalakad papunta sa table ko ng may nakita akong babaeng lumalapit sa akin. She was
wearing an expensive suit. Alam ko dahil may mga ganong mama at sinabi niyang mahal daw ang mga yon.
suit of
“Excuse me, Miss. Where’s the office of engr. Ferrer?” tanong niya sa akin habang tumitingin–tingin sa paligid.
Napaisip ako ng ilang segundo bago nakasagot. “Ay ma’am, I think you are in the wrong place. Walang engr. Ferrer dito.”
Ngumiti ako sa kanya.
Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. “Are you sure? I was told he transferred his office here.”
“Wala talaga ma’am,” pag–assure ko sa kanya.
“Seriously? Engr. Alaric Ferrer? CEO of Helexion Pharma?” She raised a brow because she seemed to not believe in me.
My lips slightly parted when she mentioned a traumatic name. Si Satanas ba ang mini–mean niya? Did she mean Alaric like the Alaric that I know? And wait, he called him an engineer? And not just an engineer but also a CEO? Nang ano, Helexion Pharma?
The leading Pharma in this country? Patawa ba to?
Hindi ko nagawang sumagot. Kasi impossibleng si Alaric Satanas ang mini–mean niya. Kasi kung siya nga, bakit siya ang boss ko?
It’s not that I believe he is a CEO but let’s say he is, bakit siya ang boss ko when my project is not even related to drugs or anything
related to Pharma, diba? And if he is a CEO, bakit dito siya sa opisina namin? I’m not complaining about our office but there’s no
fancy things here. Just a simple desk and chair for employees like me and a simple room for bosses.
Maraming Alaric sa mundo. Pero natigilan din ako dahil hindi ko nga inalam ang apelyido ng boss ko. The name plate sitting on
his chair was the name of my supervisor kaya hindi ko alam kung ano ba ang buong pangalan nong Alaric na ‘yon. Baka Satanas talaga?
Hello!
“Hello! Are you listening?” biglang sabat ng babae sa mga iniisip ko..
Kumurap ako at saka umiling. Imposible talagang maging CEO ang lalaking‘ yon. Wala siyang mudo. Not qualified to be a CEO.
Mabuti at nakita naming palalapit din ang supervisor namin. Gusto ko sanang magtago kasi wala akong maiisasagot kapag tinanong niya ako tungkol sa progress ng proyekto pero nakita na niya ako, kasama ang babaeng naghahanap ng CEO.
“Umm.. Excuse me, where’s Engr. Ferrer’s office? I was told he transferred here,” baling ng babae sa supervisor ko. Hindi man
1/3
lang hinintay na makalapit pa ng kaunti.
+30 Bonus
My supervisor smiled at the girl. “Dito nga po ma’am ang opisina niya.” Itinuro ng supervisor ko ang banda ng opisina ni Alaric.
There’s no way!
“Bakit dito sa floor na to? Why not the upper floor?” maarteng tanong ng babae. Binalingan niya ang paligid at saka bahagyang
tumaas ang kilay.
“I don’t know ma’am. He choose to stay in this floor,” magalang na sinabi ng supervisor ko. “Hindi ko nga din po labis maisip
kung bakit ang CEO ng Helexion Pharma ay dito nag–o–opisina.”
Napakurapkurap ako sa naririnig.
“He’s mental! Ipinagpalit niya ang malaking opisina niya para dito?” rinig kong sinasabi ng babae ng iginagaya na siya ng
supervisor ko sa opisina ni Alaric.
I felt my feet wobble. Napatulala ako sa dalawa habang naglalakad sila papunta sa opisina ni Alaric. I can’t believe it! There’s just
no way! Paano? Bakit?
Hindi ko kinaya ang mga nalaman ko. Nagpapanggap lang ako na naghihina kanina pero biglang para akong lalagnatin bigla.
Nagpaalam akong liliban ulit. Pumayag ang HR dahil kita niya sigurong wala ako sa wisyo.
Nasa elevator ako pababa sa ground floor ng magbukas bigla ang pinto. Biglang kumalabog ang puso ko ng makita kong ang
sasakay ay si Alaric. It didn’t help that there’s no other people inside the elevator. Kami lang. Hindi ako pwedeng lumabas bigla kasi anong dahilan ko?
He bore his eyes intensely at me na agad nagpatungo sa akin. Hindi ko alam ano ang gagawin. Nang tumabi siya sa akin, hindi ko magawang ihakbang ang paa ko palayo.
I heard him chuckle.
“Seraphina,” he called with his raspy voice.
My heart skip a beat. Hindi ako tumingin o nagsalita.
Kita kong lumakad siya papunta sa unahan ko at hinarap niya ako. Nagawa kong umatras at tumama ang likod ko sa pader ng
elevator.
“Look at me,” rinig kong sabi niya na may panunuya sa tuno.
“You didn’t go to work yesterday because of the kiss?” he asked with a hint of arrogance. “And why didn’t you bring those files
yourself huh, nahihiya ka?”
Hindi ako nagsalita. Not when I know he has the power to really fire me. Not after knowing that he is Engr. Alaric Frost Ferrer.
Indeed CEO of Helexion Pharma. Sigurado na ako dahil s–in–erch ko sa internet.
Dahil sa sobrang pananahimik, naramdaman ko nalang na hinawakan niya ako sa baba ko at agad niya akong siniil ng halik.
2/3
+30 Bonus
Nanlaki ang mata ko. Sinubukan kong itulak siya pero hindi ko nagawa. I was even more terrified when I saw the CCTV inside the
elevator.
Malaki ang ngisi niya ng kumawala siya sa halik. Pinunasan din niya ang ibabang labi ko dahil baka may kumalat na lipstick doon.
“I approve your proposal, you can now start the project,” sinabi niya kasabay ng pagbukas ng elevator.
